ಬಂದಿ

ಬೇ
ಸತ್ತು ಕವುಚಿಹ ನೀಲ ವ್ಯೋಮ ಮಂಡಲ
ಕೆಳಗೆ ಎತ್ತ ನೋಡಿದರತ್ತ ಬಟ್ಟ ಬಯಲು;
ನಡುವೆ ನೆಟ್ಟಿಹ ಸೊಟ್ಟ ಗೂಟ
ಅದ ಸುತ್ತುತಿದೆ
ಮೋಟುಗಾಲಿನ ಕತ್ತೆ ಹಗಲು ಇರುಳು.
ಒಂದು, ಎರಡು... ಆರು... ಏಳು...
ಅನಂತ ಸುತ್ತು
ಸಂಕೋಚಶೀಲ ವರ್ತುಲ, ಶೂನ್ಯ.

ಸುತ್ತಿ ಹೊರಟವರೆಲ್ಲ ಮತ್ತಿಲ್ಲಿ ಬಂದವರೆ!
ಊರೂರು ತಿರುಗಿ
ದರು
ನಮ್ಮೂರು ವಾಸಿ-
ಯಾಗದ ರೋಗ-
ಹಿಡಿದ ಮನೆ.

ಆರು - ಹತ್ತು
ಆಯದ ವಸತಿ,
ಮಾಯದ ಗಾಯದಂತಷ್ಟೊಂದು ಕಿವಿ ಮೂಗು ನಾಲಗೆ
ಸಹಸ್ರಾಕ್ಷ ಭಿತ್ತಿ
ಒತ್ತೊತ್ತಿ
ಉಸಿರು ಹತ್ತಿ, ಗಬ್ಬು
ಅಪಸ್ಮಾರ,
ಬಯಲ ವಿಸ್ತಾರ, ಸ್ವಚ್ಛಂದ ಸ್ವೈರ ಕಾತರ
ಜಗ್ಗುತಿದೆ
ಹಗ್ಗ ಹರಿ
ದತ್ತ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ
ವರ್ತುಳವ ಸೀಳಿ
ಧೂಳಿಸಿ ಗೋಡೆ - ಮಾಡುಗಳ,
ನೆಟ್ಟ ಗೂಟವ ಕಿತ್ತು
ಬಯಲಲ್ಲಿ ಮರುಳಂತೆ ಓಡಬೇಕು;

ಇನ್ನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹಲ್ಕಿರಿಯುತಿಹ
ನೂರೆಂಟು ಮೊಗ-
ವಾಡಗಳ ಮುಸುಡು
ಕಿತ್ತು ಹೋಗುವ ಹಾಗೆ
ಸರೀ ಕತ್ತೆ ಕೂಗನು ಒಮ್ಮೆ ಕೂಗಬೇಕು;

ಎದೆಯೊಳಗೆ ಧಿಮಿಗುಡುವ
ನೂರೆಂಟು ಹಾಡು, ನುಡಿ,
ರಾಗ ಲಯಗಳ, ತಾಳ
ಭೇತಾಳದೂಳುಗಳ
ಗೋಳುಗಳ ಮೇಳೈಸಿ ಹಾಡಬೇಕು;

ಹಾಡಿ, ಕೂಗಿ, ದನಿ ಮಾಗಿ
ಹಣ್ಣಾಗಿ, ಹನಿಗಟ್ಟಿ, ಕಿವಿಗೆ ಸವಿಜೇನಾಗಿ,
ಬಾನು ಬಯಲುಗಳೆಲ್ಲ...
ಒತ್ತಿ ಬರುತಿದೆ
ಭಿತ್ತಿ
ಸುಸ್ತು...

- ೧೨/೦೭/೧೯೯೮